|
بیستون 
| ||
|
امشب شیخ مسجد ما خیلی ساده و بی تکلف با همان صدایی که دوست داشتنی نبود برای خیلی ها حتی برای من از تو گفت. از تو ای فاطمه گفت که تو بیش از 75 روز گریه می کردی گریه ای که با گریه ی 450 ساله ی آدم ابولبشر، برابری می کرد نمی دانم با این که هنوز صدای شیخ مسجد ما دوست داشتنی نبود، و خیلی ساده و بی سوز حال تو را وصف می نمود، طولی نکشید که صدای گریه یکی از زنان مسجد بلند شد و منی که در این مجالس کمتر اشک می ریختم، مثل بچه هایی که دعوایشان کردند صدایت در نیاید، گریه ام التهاب قلب و چشم و صورتم شده بود و قطرات اشکی که چکه چکه از چشمان به گونه ها سرازیر می شد و از زیر چانه ام می چکید. نمی دانم سه یا چهار قطره که شد، شیخ زود تمامش کرد. تا جایگاهش را به مداحی بدهد. نمی دانم هیچ وقت یک مداح را دوست داشته باشم. یاد ندارم که دوست داشته باشم. یا آنقدر عشق داشته باشم به صدای یک مداح که با او همراهی کنم و از خود بی خود شوم. همین شد که با آمدن مداح فقط تا سلام بر تو ای فاطمه همراهش بودم. همان سلام و توسلی که در دعای توسل می خوانیم. یا سَیِدَتَناوَ مَولاتَنا اِنا تَوَجَّهنا وَستَشفَعنا وَ تَوَسَّلنا بِکِ اِلیَ اللّهِ وَ قَدَّمناکِ بَینَ یَدَی حاجاتِنا یا وَجیهَةً عِندَاللّهِ اِشفَعی لَنا عِندَاللّه می گویند می شود مادر خیلی ها شوی در تنهاییشان. مادر شهیدی که پیکرش بر روی کوهستان مانده شده بودی و وقتی آن را به پایین می آورند و دفن می کنن، شهید به شکایت نزد پدر می آید که چرا مرا از مادرم جدا کردی. یا فاطمه زیاده خواه بودم؟ یا خلاف نظم جهان خواسته ام شاید؟ می بینی چه زود رفتم سراغ درد خودم؟ می بینی؟ اصلاً شاید درست همین است که ما گریه می کنیم برای درد خودمان و گرنه تو و پدرت و همسر و فرزندانت که سعادت ابدی نصیبتان شده. اصلا غصه شما همین بندگانی هست مثل من که پیروی از شما را یدک می کشم و همه اش درجا می زنم. غصه شما همین است که راهی پیدا کنید و بهانه ای که دستمان را بگیرید . به قول نسل غربزده و غرق شده در واژگان بیگانه ی ما، پارتی ما شوید تا سعادتمند شویم. بهانه ای می خواهید تا شفاعتمان کنید. من بی عرضه که حتی نمی توانم بهانه به دست تو بدهم، خودت بهانه ای برایم جور می کنی. حتی شده آن چند قطره اشک. وگرنه سنگدلی مثل من که تمام محرم می شنود چطور فرزندت سر بریده شد و چطور فرزندان دیگرت به اسارت رفتند، دریغ از یک قطره اشک از این حادثه ی عظیم، چطور می توانستم امشب چنین کنم؟ شیطان هر وسوسه ای می خواهد بکند بکند. هر چه می خواهد بگوید بگوید. هزار بار هم به من القا کند تو جو گیر شده ای و هیچ خبری نیست، باور نمی کنم باور نمی کنم چون تو را باور دارم. چون می دانم که خواندن تو بدون اذنت ممکن نیست و من اکنون می خوانمت به زیباترین نام هایت. به نام هایت فاطمه و زهرا. یا فاطمه بارها شنیده ام که جهان خلق نمی شد اگر محمد نبود. محمد خلق نمی شد اگر علی نبود، و علی خلق نمی شد اگر تو نبودی. عجیب است با این زمانه طولانی سابقه ی مردسالاری در جهان جهالت، در اینکه خیلی از منافع زنان که سفارش پدرت و همسرت و فرزندانت بوده، تا این اواخر مسکوت بوده و کمتر بیان شده، این روایت همیشه گفته شده و همیشه سر زبان بوده. اینکه واسطه ی تمام خلقت تو هستی تو بانوی بانوان عالم و سرور سروران. بانویی که مقامش از هر پیامبر و امامی بالاتر است. و دریافت نکردن وحی نقصی برایش نیست. دریافت وحی وظیفه بوده که تو معاف از آن بودی. وگرنه همنشین فرشتگان بوده و هستی. نه این که این افتخارت باشد. نه. هرگز. این نیز افتخار آن فرشتگان است که همنشین تو هستند. من که فکر می کنم به شیطان هم ثابت شده و در قلبش به تو تعظیم می کند. اگر حتی کبرش اجازه ظهور تعظیم ندهد. یا فاطمه ببخش مرا و از این پس دستم بگیر و مرا لحظه به لحظه در مسیر درست قرار ده. پاهایم هنوز جان نگرفته اند پس از آن حادثه. این راه رفتنم تنها ظاهر است وگرنه در وجودم قدم از قدم نمی توانم بردارم امشب تو را خواهم خواند تا اجابتم کنی. و شفاعتم کنی. من هم مثل آن شهید تنها هستم. تنهای تنها. ظاهراً مادری حامی دارم که واقعاً دلش می سوزد. اما او نمی تواند کاملاً درکم کند. دیگران که هییییچ. تویی که خوب می شناسیم از خودم بهتر. تویی که می شناسی اش از خودش بهتر. پس کمک کن مثل همان کمکی که با گردنبندت به آن فقیر کردی. می دانی که جای دوری نمی رود و باز کمکت چند برابر به خودت بر می گردد، مثل آن گردنبند. البته می دانم که تو به این اندک برگشت کمکت به واسطه کمک به ما هیییییییییچ نیاز نداری. پس به خاطر همان غصه ای که بر ما می خوری کمک کن. تا شاید آدم شوم [ جمعه 92/12/23 ] [ 11:53 عصر ] [ فرهاد ]
[ نظرات () ]
|
درباره وبلاگ  | |
| [ فالب وبلاگ : وبلاگ اسکین ] [ Weblog Themes By : weblog skin ] | ||
