وقتی حرف کمتری برای زدن داشته باشی، سخت می شود. اما تو به سوی عمل بیشتر هل داده می شوی.

درستش نیز همین است. به عمل کار برآید، به سخنرانی نیست.

مسیرت هر لحظه روشن تر می شود. اما باید مواظب باشی. هم باید مقصد نهایی را در نظر داشته باشی. هم هر شئ اغوا کننده بر سر راهت را له کنی.

اکنون خوب به این رسیده ای که آرامش واقعی در مقصد نهایی است. بنابراین تلاش برای آن هدف، آن قدر وقت تو را خواهد خرید که حوصله ای برایت انباشته نمی شود تا لبریز شده و سر رود.

می ماند ترس جدیدی که تو را مضطرب ساخته. ترس خالی شدن دست هایت. اما بدان که بی مورد است. ظاهر قضیه، دستانت خالی می شود و می ترسی حال که همان باریکه ی آب هم قطع شده، اصلا راهت ندهند. اما در باطن امری در جریان است و حوادثی مرتب شده اند که اندوخته ات را هر روز بیشتر می کنند.

فکر می کنم، اکنون روز های نیت کردن ها تمام شده. آزمایش نیات را قبول شدی. حالا خدا می خواهد آزمایش عملی ترتیب دهد. قول می دهم، در عمل نمراتت به مراتب عالی تر خواهد شد.

امروز را به خاطر دار تا آن روز خاطره خوشی برای خود ثبت کرده باشی.