|
بیستون 
| ||
|
از یک طرف مادرم و نگاهش را که در نگاهم دودو زنان می دوزد. و من لبخندی تحویل می دهم. می گوید لبخندت ژکوند (شاید هم ژکن یا ژکون یا.... حالا هر چه. از زبان بیگانه آمده و نزدیک به اصل تلفظ کنی و تحریر، باز هم درست است) است. اما نه. نه ژکوند است و نه از ته دل از یک طرف آن استخاره خوب از یک طرف مقایسه گناهان بسیارم در مقابل معصومیت او از یک طرف آینده مبهم من و علاقه به سعادت او. از صفر تا صد این آینده را در ذهن گذارنده ام. از صفرش که زندگی فلاکت بار مادی (یک اپسیلون مانده به منهای 273.15) است، فکر کرده ام، تا ساختن بهترین زندگی مادی. اما هیچ هنگامی آینده ای ظالمانه برای خود و مظلوم واقع شدن برایش ندیدم. نمی دانم تا کنون کجای راه اشتباه بود.
اکنون راه درست کدام است؟ مطمئنم امیدواری باز هم خوب است اما حرکتم باید در عرض باشد. حرکت در طول را انجام دادم و حال منتظر برکت خداوند هستم. حرکت در طول بیشتر از این خطر صدمات جبران ناپذیر را وجود دارد که ممکن است متاسفانه مقداری چنین شده باشد
آهنگی شاید آن طرف خوانده شده، بی اراده گوش دادم و این عبارت در ذهنم مانده با آهنگ خاص خودش ای خدا دلگیرم ازت. این را قبول ندارم، اما نوشتم بگویم که باید بگوییم ای دنیا دلگیرم ازت خداوند جز خیر نیست و هر چه قسمت کرده خیر در آن است اما دنیایی ساخته که خودش گفته بیشتر به کام منکرانش هست دنیایش به درد معتقدانش نمی خورد. و هر چه اعتقادت بیشتر باشد کمتر از آن بهره داری مگر در انباشتن توشه برای آخرت دنیا جایی که برای بهترین بندگان خدا، تلخ ترین کام ها را باعث شده. تا جایی تلخ که ارزشش برای قرآن ناطق، از آب بینی بز هم پست تر است.
البته دنیا چنین نمی ماند بلکه روزی خواهد رسید که به کام مومنان شود و آن زمان ظهور منجیست. بارها دیده ام شکست خوردگانی که به زمین و زمان بد می گویند. خدای ناکرده به خدا هم معترض می شوند. آن ها مگر نمی دانند ارتباطشان با خدا مثل ارتباطشان با خلق او، سطحی نیست؟ آن قدر ارتباط خلایق، (حتی آن پست ترین از درجه موجودیت مثل سنگ، و حتی آن بدترین در میان با اراده ها، یعنی شیطان)، عمیق و قوی است که با هر اعتراض به خدا، وجود خود را صدمه زده اند. من اکنون با علم به این موضوع به سوی او باز هم حرکت خواهم کرد، نه کند تر بلکه بسیار تند تر. خداوندا خوب می دانم که احساس مرا می دانی و ایرادی بر آن نمی گیری که چرا این روزها حال خوشی ندارم. خداوندا من هم خوب می دانم که باید در خانواده مثل گذشته بلکه بهتر باشم، تا خدای ناکرده بلایی دیگر را باعث نشوم به خاطر شکستن دل پدر و مادرم. من هم خوب می دانم که امروز روز شادی است و می خوام بیرون و درونم را شاد کنم. مطمئنم در شادی آن سروران عالم، اگر شاد باشم، غمخوار من خواهند بود. خداوندا حس می کنم این بن بستی آهنین که مرا با آن روبرو کردی آزمایشی هست برای سنجش ایمان و صبرم. اثبات خواهم کرد که در این راه صبور و با ایمان مرا خواهی یافت. مطمئنم پس از صبر جمیلم، بن بست آهنین با گرمای محبت به اطرافیانم ذوب خواهد شد و آن طرف سعادتی وصف ناشدنی انتظارم را می کشد.
خداوندا دست کم این روز میلاد نمی خواهم لبخندم مصنوعی باشد. لبخندی که شاید مادرم را بیشتر عذاب دهد. فکر می کنم این روزها خیلی خوب ظاهرم را حفظ کرده ام و امیدوارم باطنم هم در این روز شاد باشد چون بهترین ها شاد هستند. خدایا می دانی؟ حتماً می دانی چه چیز را؟ اینکه به هر قیمتی نمی خواهم. مثل آن زنی که بچه می خواست به هر قیمتی و به او فرزندی دادی ناقص، نمی خواهم. (او سال هاست ای کاش می گوید: "ای کاش نمی خواستم) من بهترین ها را همراه بهترین هایش می خواهم. من محبت بهترین هایت را همراه محبت و احترام بهترین هایش می خواهم. می دانم زیاده خواهی هست. اما تو خود آموختی مرا که زیاده خواه باشم. تو خود فطرتم را زیاده خواه قرار دادی من بهترین ها را می خواهم همراه بهترین رفاه مادی و معنوی من بهترین ها را می خواهم همراه روحیه شاد و شادابش من بهترین ها را می خواهم همراه با نگاه شاد اطرافیانش اگر باعث اشکی شوم دوست دارم اشک شوق باشد نه اشک غم و اضطراب دوست دارم.... .... خداوندا تا کنون با توکل بر تو حرکت کردم و با تو قهر نکردم. که کار مسخره ای است قهر با وجود پس از این هم با تو خواهم بود و توکل بر تو خواهم کرد. خداوندا نشدن را نخواستن تو نخواهم دانست بلکه آزمایش مقاومت در راه می بینم کاش او هم مقاوم باشد و مقاوم بماند استخاره ای که خودم برای ادامه راه گرفتم، جوابش عدالت در راه بود پس کمکم کن در این راه قدم هایم عادلانه برداشته شود .... [ یکشنبه 92/10/29 ] [ 2:0 عصر ] [ فرهاد ]
[ نظرات () ]
|
درباره وبلاگ  | |
| [ فالب وبلاگ : وبلاگ اسکین ] [ Weblog Themes By : weblog skin ] | ||
